مجله اینترنتی راهنمای زندگی و کار خارج از کشور

در سال‌های اخیر، بسیاری از خانواده‌ها و مهاجران تازه‌وارد این سؤال را از خود می‌پرسند: آیا واقعاً می‌توان در کانادا خانه خرید؟ و اگر بله، چقدر باید هزینه کرد؟ در سال ۲۰۲۵، این سؤال نه فقط به درآمد فردی بلکه به شرایط اقتصادی کل کشور، نرخ بهره، وضعیت بازار مسکن و حتی منطقه زندگی بستگی دارد.

طبق گزارش‌های رسمی‌از WOWA.caو CREA، قیمت متوسط فروش خانه در کانادا در آوریل ۲۰۲۵ به حدود ۶۷۹٬۸۶۶ دلاررسیده. این کاهش ۳.۹ درصدی نسبت به سال قبل، اولین نشانه از آرام شدن بازار پس از سال‌ها افزایش بی‌وقفه است.

در کنار این، شاخص «قیمت بنچمارک» یا همان قیمت خانه‌ای با شرایط معمولی و متوسطدر کشور نیز حدود ۷۰۱٬۹۰۰ دلاراعلام شده. این شاخص به ما کمک می‌کند تا تأثیر خانه‌های خیلی لوکس یا خیلی ارزان را از محاسبات حذف کنیم و تصویر دقیق‌تری از بازار به دست آوریم.

اما همه‌چیز به میانگین قیمت ختم نمی‌شود. آنچه واقعاً اهمیت دارد، تفاوت شدید قیمت‌ها بین شهرهای مختلف و نوع خانه است. در حالی که در شهرهایی مثل تورنتو و ونکوور باید برای یک خانه معمولی بیش از یک میلیون دلار هزینه کرد، در مناطق ارزان‌تری مثل وینیپگ یا ساسکاچوان می‌توان خانه‌ای قابل‌قبول با نصف این مبلغ خرید.

از سوی دیگر، برای بسیاری از خانواده‌ها، خرید خانه بدون گرفتن وام مسکنغیرممکن است. نرخ بهره فعلی در حدود ۳.۹۴ درصد برای وام‌های ۵ ساله ثابت تعیین شده، که برای هر ۱۰۰ هزار دلار وام، حدود ۵۳۳ دلار قسط ماهانه به همراه دارد. در نتیجه، برنامه‌ریزی مالی دقیق و ارزیابی ظرفیت واقعی پرداخت، قبل از هر اقدامی‌ضروری است.

بازار مسکن کانادا اکنون در وضعیت متعادلقرار دارد. نه به نفع فروشنده‌هاست، نه به نفع خریداران. شاخص SNLR با عدد ۴۷ درصد نشان می‌دهد که تعادل بین عرضه و تقاضا وجود دارد، اما شرایط ممکن است به سرعت تغییر کند—به‌خصوص اگر بانک مرکزی دوباره در نرخ بهره بازنگری کند یا تورم ادامه یابد.

در این مقاله به‌صورت خلاصه به قیمت‌ها، نرخ بهره، تفاوت شهرها و شرایط خرید خانه در سال ۲۰۲۵ پرداختیم، اما جزئیات مهم‌تری نیز وجود دارند که در تصمیم‌گیری نهایی تأثیرگذارند.

اگر می‌خواهید تحلیل کامل‌تری از وضعیت بازار مسکن کانادا، روندهای قیمتی در شهرهای مختلف، انواع ملک و هزینه‌های واقعی خرید خانه را بخوانید، نسخه کامل این مقاله را در مدیوم مجله ازهیچمطالعه کنید.

امنیت زنان در کاناداهمواره یکی از معیارهای مهم برای ارزیابی کیفیت زندگی در این کشور بوده است. اما وقتی پای تجربه‌های واقعی مهاجران به میان می‌آید، تصویری پیچیده‌تر از آنچه در آمارهای جهانی می‌بینیم نمایان می‌شود. آیا زنان، به‌ویژه مهاجران و دانشجویان بین‌المللی، در خیابان‌ها، دانشگاه‌ها، محل‌های کار و فضای مجازی احساس امنیت دارند؟

در نگاه اول، کانادا به‌عنوان یکی از کشورهای پیشرفته و صلح‌طلب جهان، محیطی امن برای زندگی زنان به نظر می‌رسد. دولت کانادا سالانه میلیاردها دلار صرف برنامه‌های حمایتی برای مبارزه با خشونت خانگی، آزار جنسی، و توانمندسازی زنان می‌کند. همچنین شبکه‌ای گسترده از پناهگاه‌ها، مراکز مشاوره، خطوط اضطراری و قوانین محافظتی در اختیار زنان قرار دارد. اما آیا این حمایت‌ها در عمل هم به احساس امنیت منجر می‌شود؟

تجربه بسیاری از زنانی که به کانادا مهاجرت کرده‌اند، نشان می‌دهد که مفهوم «امنیت» تنها به وجود قوانین و امکانات بستگی ندارد. بلکه عواملی مانند موقعیت اجتماعی، زبان، شبکه ارتباطی، و آشنایی با محیط اطراف نیز نقش کلیدی ایفا می‌کنند.

برای مثال، یکی از دانشجویان بین‌المللی در مصاحبه‌ای ویدیویی از تجربه خود در تورنتو می‌گوید:
«در ساعات پایانی شب هنگام بازگشت از کتابخانه به خانه، همیشه با دقت به اطراف نگاه می‌کنم. کانادا به نسبت کشورم بسیار امن‌تر است، اما هنوز احساس می‌کنم باید محتاط باشم.»

در گزارشی که Plan International Canada منتشر کرده، به مسئله مهم دیگری نیز پرداخته شده است: تهدیدهای آنلاین علیه زنان فعال. آلیشیا اسلم، یکی از سفیران جوان این سازمان، می‌گوید:
«زنان جوان بسیاری هستند که وقتی آزار هم‌نوعان خود را در فضای مجازی می‌بینند، انگیزه‌شان را برای ورود به عرصه‌های اجتماعی و سیاسی از دست می‌دهند.»

همین موضوع نشان می‌دهد که امنیت روانی و اجتماعی زنان نیز بخشی از مفهوم امنیت در کشورهایی مانند کاناداست. اگرچه دولت تلاش زیادی برای ایجاد زیرساخت‌های حمایتی کرده، اما فضای مجازی و برخی محیط‌های عمومی‌هنوز با چالش‌های جدی همراه‌اند.

از سوی دیگر، در استان‌هایی مانند بریتیش کلمبیا و انتاریو، نرخ وقوع برخی جرائم شهری در مناطق خاص بیشتر است. هرچند این آمار در مقایسه با کشورهای دیگر بسیار پایین‌تر است، اما زنان مهاجر نیاز دارند که قبل از انتخاب محل سکونت، اطلاعات دقیقی درباره سطح امنیت محلی داشته باشند.

به‌طور کلی می‌توان گفت که امنیت زنان در کانادا بیشتر از آن‌که یک عدد در آمار باشد، تجربه‌ای فردی و متأثر از عوامل متعددی است. حضور در جوامع محلی، ارتباط با افراد قابل اعتماد، شناخت حقوق قانونی و استفاده از منابع حمایتی، از جمله اقداماتی است که می‌تواند به افزایش حس امنیت کمک کند.

اگر قصد مهاجرت، تحصیل یا اقامت بلندمدت در کانادا را دارید، دانستن این نکات می‌تواند شما را برای مواجهه با واقعیت‌های اجتماعی این کشور آماده‌تر کند.

برای ادامه مقاله و بررسی دقیق‌تر تجربه‌ها، آمارها و تحلیل‌های رسمی، به منبع اصلی مراجعه کنید.

منبع: مجله ازهیچ

زندگی در کانادا برای بسیاری از مهاجران، معادل با فرصت‌های بهتر، امنیت بیشتر و کیفیت زندگی بالاتر تلقی می‌شود. اما این تصویرِ درخشان، لایه‌های پیچیده‌تری دارد که اگر از قبل با آن‌ها آشنا نباشید، ممکن است تجربه‌ای دشوارتر از انتظار رقم بخورد.

کانادا کشوری گسترده با فرهنگی باز و اجتماعی مهاجرپذیر است، اما تفاوت‌های اقلیمی، سبک زندگی، بازار کار، قوانین نانوشته و هزینه‌های پنهان، همگی می‌توانند چالش‌برانگیز باشند. این مقاله تلاشی‌ست برای بررسی زندگی در کانادا از زاویه‌ای که کمتر دیده می‌شود؛ نه صرفاً تبلیغ مزایا، بلکه نگاهی واقع‌بینانه به پشت صحنه‌ی زندگی در یکی از مهاجرپذیرترین کشورهای دنیا.

اگر به عنوان مهاجر تازه‌وارد وارد کانادا شوید، احتمالاً در همان هفته‌های اول با مسائلی مانند اجاره خانه، دریافت شماره بیمه اجتماعی، افتتاح حساب بانکی و تلاش برای ساختن اعتبار مالی مواجه خواهید شد. بدون سابقه اعتباری، حتی اجاره یک واحد کوچک هم ممکن است با موانع زیادی همراه باشد. در بسیاری از شهرها، صاحب‌خانه‌ها گزارش اعتبار (Credit Report) و نامه اشتغال رسمی‌می‌خواهند؛ چیزی که برای یک تازه‌وارد به‌راحتی فراهم نمی‌شود.

از سوی دیگر، زندگی در کاناداهزینه‌بر است. اگرچه خدمات درمانی عمومی‌رایگان هستند، اما بسیاری از هزینه‌ها، مانند دندان‌پزشکی، بینایی‌سنجی، داروها، خدمات روان‌شناسی و حتی اتاق خصوصی بیمارستان تحت پوشش نیستند و باید از جیب پرداخت شوند. در شهری مانند تورنتو، یک آپارتمان یک‌خوابه در مرکز شهر ممکن است بیش از ۲ هزار دلار در ماه هزینه داشته باشد، بدون در نظر گرفتن قبض‌ها، حمل‌ونقل، غذا و سایر نیازهای روزمره.

فرهنگ عمومی‌نیز نکته‌ای‌ست که برای مهاجران می‌تواند هم فرصتی برای رشد و هم زمینه‌ای برای سوءتفاهم باشد. کانادایی‌ها در ظاهر بسیار مؤدب، کم‌حرف و مستقل هستند. این نوع رفتار برای مهاجرانی که به فرهنگ جمعی، گفت‌وگوی صمیمی‌و روابط گرم عادت دارند، ممکن است نشانه‌ای از سردی یا طرد اجتماعی تلقی شود، در حالی که در فرهنگ کانادایی، نشانه‌ی احترام به حریم شخصی است.

در بازار کار، داشتن مدرک دانشگاهی به‌تنهایی کافی نیست. بسیاری از حرفه‌ها نیاز به ارزیابی مجدد مدارک، دوره‌های آموزشی معادل‌سازی، یا حتی دریافت مجوز تخصصی دارند. برای مثال، یک پرستار یا معلم ممکن است تا چند سال بعد از مهاجرت اجازه کار در حوزه تخصصی خود را نداشته باشد. در این شرایط، بسیاری از مهاجران مجبورند برای شروع زندگی، به شغل‌های عمومی‌یا خارج از تخصص خود روی بیاورند.

با تمام این چالش‌ها، زندگی در کانادا همچنان برای بسیاری از مهاجران یک نقطه شروع ارزشمند است. کیفیت بالای آموزش فرزندان، آزادی‌های مدنی، امنیت بالا، و امکان رشد در درازمدت، دلایلی هستند که این کشور را در صدر مقاصد مهاجرتی قرار داده‌اند. اما موفقیت در این مسیر، به آگاهی، صبر، و انطباق با تفاوت‌های فرهنگی و ساختاری نیاز دارد.

اگر قصد دارید تصویری دقیق‌تر و حرفه‌ای‌تر از واقعیت‌های مهاجرت و زندگی در کانادا به دست آورید، پیشنهاد می‌کنیم نسخه کامل این مقاله را در لینکدین مجله ازهیچ بخوانید.

منبع: لینکدین مجله ازهیچ

قیمت ملک در نروژدر سال‌های اخیر، با وجود نوسانات اقتصادی جهانی، همچنان یکی از شاخص‌های مهم ثبات اقتصادی این کشور به شمار می‌رود. رشد تدریجی قیمت‌ها، به‌ویژه در شهرهای بزرگ، نشان می‌دهد که تقاضا برای خرید خانه در این کشور نه‌تنها کاهش نیافته بلکه در مواردی حتی افزایش یافته است.

در بهار ۱۴۰۴، میانگین قیمت ملک در نروژ حدود ۴.۸۷ میلیون کرون نروژ اعلام شد که با در نظر گرفتن نرخ برابری هر کرون به ۸,۱۰۰ تومان، این رقم چیزی نزدیک به ۳۹.۵ میلیارد تومان می‌شود. افزایش ۶.۵ درصدی نسبت به سال قبل، در شرایطی که بسیاری از کشورهای اروپایی با رکود در بازار مسکن مواجه هستند، قابل تأمل است.

در پایتخت این کشور، شهر اسلو (Oslo)، بازار مسکن همچنان داغ است. قیمت هر متر مربع آپارتمان در مرکز این شهر به حدود ۹۴,۶۰۰ کرون رسیده که معادل تقریبی ۷۶۶ میلیون تومان برای هر متر مربع است. با وجود رشد ملایم ۲.۵ درصدی، همچنان اسلو یکی از گران‌ترین شهرهای اروپایی برای خرید خانه محسوب می‌شود.

اما اسلو تنها شهر گران‌قیمت نروژ نیست. در شهر برگن (Bergen)، قیمت‌ها رشد قابل‌توجهی داشته و هر متر مربع آپارتمان در مرکز شهر حدود ۶۲,۲۴۵ کرون (حدود ۵۰۴ میلیون تومان) قیمت دارد. این در حالی است که رشد قیمت‌ها در این شهر در سال گذشته به بیش از ۱۲ درصد رسیده و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی را به خود جذب کرده است.

در تروندهایم (Trondheim) نیز شاهد قیمت‌های نسبتاً بالا هستیم. هر متر مربع در مرکز شهر حدود ۸۴,۹۰۰ کرون (معادل حدود ۶۸۸ میلیون تومان) ارزش دارد. اگرچه سرعت رشد قیمت در این شهر کمتر از دیگر مناطق بوده، اما به دلیل وجود دانشگاه‌ها و مراکز علمی، همواره مورد توجه خانواده‌ها و افراد متخصص است.

یکی از جالب‌ترین تغییرات در سال اخیر، مربوط به شهر استاوانگر (Stavanger) است. این شهر به‌عنوان یکی از قطب‌های اصلی صنعت نفت نروژ، در سال گذشته افزایش ۱۴.۶ درصدی در قیمت املاک را تجربه کرده است. این رشد سریع، ناشی از افزایش تقاضا برای مسکن از سوی نیروی کار و شرکت‌های بین‌المللی فعال در حوزه انرژی است.

نکته قابل توجه در تحلیل بازار مسکن نروژ، نقش مجموعه‌ای از عوامل در تعیین قیمت ملک است. نرخ بهره بانکی، مهاجرت داخلی، سرمایه‌گذاری خارجی و کمبود عرضه مسکن در مناطق شهری، از مهم‌ترین دلایل رشد پایدار قیمت‌ها هستند. نروژ، با وجود هزینه‌های بالای زندگی، همچنان یکی از مقاصد مطلوب برای خرید ملک به‌شمار می‌رود؛ چه برای شهروندان خود و چه برای سرمایه‌گذاران خارجی.

با این حال، پرسش اصلی برای بسیاری از متقاضیان خرید خانه در نروژ این است که آیا این روند صعودی ادامه‌دار خواهد بود یا بازار در آستانه اصلاح قیمت قرار دارد؟ نهادهای اقتصادی نروژ در تلاش هستند با کنترل نرخ بهره و تسهیل ساخت‌وساز، از جهش شدید قیمت‌ها جلوگیری کنند، اما...

برای ادامه مقاله و بررسی دقیق‌تر چشم‌انداز بازار ملک نروژ در سال‌های آینده، به منبع اصلی مراجعه کنید.

منبع: مجله ازهیچ

برای هر کسی که قصد مهاجرت به کانادا را دارد، یکی از مهم‌ترین مراحل، ارزیابی دقیق امتیاز خود در سیستم Express Entryاست. در سال ۲۰۲۵، ساختار امتیازدهی در این سیستم با تغییراتی همراه بوده که دانستن آن می‌تواند مسیر مهاجرت شما را ساده‌تر و دقیق‌تر کند. اما این امتیاز چطور محاسبه می‌شود؟ چه عواملی بیشترین تأثیر را دارند؟ و چه تغییراتی در سال جاری اعمال شده است؟

در این مقاله، به‌طور خلاصه و به زبان ساده توضیح می‌دهیم که چه فاکتورهایی باعث افزایش یا کاهش امتیاز شما در جدول CRSمی‌شوند و چه مواردی دیگر تأثیر ندارند.

CRS چیست و چرا مهم است؟

CRS یا Comprehensive Ranking Systemیک سیستم امتیازدهی برای رتبه‌بندی متقاضیان اکسپرس اینتری است. این سیستم بر اساس چهار گروه اصلی به افراد امتیاز می‌دهد و رتبه آن‌ها را در استخر متقاضیان مشخص می‌کند. تنها کسانی که امتیاز کافی داشته باشند، دعوت‌نامه (ITA) برای اقدام به اقامت دائم دریافت می‌کنند.

ساختار کلی امتیازدهی چگونه است؟

1. عوامل انسانی پایه (مانند سن، تحصیلات، مهارت زبان، تجربه کار در کانادا)

2. عوامل همسر (در صورت همراه بودن)

3. قابلیت انتقال مهارت‌ها (ترکیب تحصیلات، زبان و تجربه کاری خارجی)

4. امتیازات اضافی (مانند داشتن خواهر یا برادر در کانادا یا تسلط به زبان فرانسوی)

هر متقاضی می‌تواند حداکثر ۱۲۰۰ امتیاز کسب کند، که در حالت معمول بدون نامزدی استانی یا امتیاز ویژه، سقف نمره‌ها بسیار پایین‌تر خواهد بود.

چه عواملی در سال ۲۰۲۵ تغییر کرده‌اند؟

از ۲۵ مارس ۲۰۲۵، امتیاز مربوط به داشتن پیشنهاد شغلی (جاب آفر) از سیستم حذف شده است. این یکی از تغییرات بزرگ امسال است که تأثیر زیادی بر اولویت‌های متقاضیان داشته. در گذشته، فقط با داشتن یک پیشنهاد کاری معتبر می‌شد تا ۲۰۰ امتیاز به دست آورد، اما اکنون این مسیر بسته شده و تمرکز اصلی به سمت بهبود زبان، تحصیلات و مسیرهای استانی رفته است.

چگونه امتیاز خود را افزایش دهیم؟

• زبان:نمره بالا در آزمون‌های زبان (مثل IELTS یا TEF) تأثیر زیادی دارد. اگر نمره زبان شما بالاتر از CLB 9 باشد، می‌توانید امتیاز قابل‌توجهی کسب کنید.

• تحصیلات:مدرک فوق‌لیسانس یا دکترا، به‌ویژه اگر در کانادا دریافت شده باشد، امتیاز شما را بالا می‌برد.

• سن:افراد ۲۰ تا ۲۹ سال بالاترین امتیاز را می‌گیرند؛ بعد از آن به‌تدریج امتیاز کاهش می‌یابد.

• سابقه کار کانادایی:داشتن حداقل یک سال تجربه کار در کانادا از راه‌های مهم تقویت امتیاز است.

• دریافت نامزدی استانی (PNP):اگر از یک استان کانادا دعوت شوید، ۶۰۰ امتیاز کامل دریافت می‌کنید که تقریباً موفقیت شما را تضمین می‌کند.

در ادامه مقاله، به‌صورت جدول‌های دقیق و تفکیکی، امتیاز هر بخش را بررسی کرده‌ایم و نشان داده‌ایم چگونه امتیاز نهایی شما محاسبه می‌شود.

برای دیدن جدول کامل امتیاز CRS در سال ۲۰۲۵، همراه با مثال‌های واقعی و راه‌های تقویت امتیاز، به نسخه کامل مقاله مراجعه کنید.

منبع: مجله ازهیچ

قدرت نظامی‌بلاروساز یک‌سو ریشه در ساختار ارتش شوروی سابق دارد و از سوی دیگر تلاش می‌کند با تکیه بر همکاری نظامی‌با روسیه، در معادلات امنیتی منطقه باقی بماند. این کشور کوچک در اروپای شرقی اگرچه در جنگ‌ها و درگیری‌های منطقه‌ای حضور مستقیم ندارد، اما ساختار نظامی‌نسبتاً گسترده‌ای دارد که بسیاری از آن برگرفته از دوران اتحاد جماهیر شوروی است. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به تجهیزات، نیروی انسانی، ساختار و توان رزمی‌این ارتش کمتر شناخته‌شده.

در نگاه نخست، آنچه جلب توجه می‌کند، تعداد بالای پرسنل نظامی‌بلاروس است. طبق آمار رسمی، این کشور حدود ۴۵ هزار نیروی فعال دارد و همراه با نیروهای ذخیره، مجموع ارتش به بیش از ۴۴۰ هزار نفر می‌رسد. با این حال، فقط بخشی از این نیروها آموزش‌دیده و کاملاً عملیاتی هستند و بسیاری دیگر تنها در حالت رزرو یا کادر غیرنظامی‌قرار دارند.

بخش عمده ارتش بلاروس را نیروهای زمینی تشکیل می‌دهند که شامل یگان‌های پیاده‌نظام، تانک، توپخانه و خودروهای زرهی است. تانک‌های T-72B به‌عنوان هسته اصلی زرهی این نیروها شناخته می‌شوند. از مجموع بیش از ۱۲۰۰ تانک، حدود ۴۰۰ دستگاه عملیاتی هستند و باقی در انبار یا ذخایر رزمی‌قرار دارند. نسخه‌های مدرن‌تر مانند T-72B3 نیز تنها در تعداد محدود (۱۹ دستگاه) در خدمت هستند.

خودروهای زرهی شامل انواع BTR-70، BTR-80، BMP-2 و تعداد محدودی BTR-82A هستند. توپخانه ارتش نیز عمدتاً از مدل‌های قدیمی‌شوروی تشکیل شده و فقط در بخش راکت‌انداز چند نمونه از سامانه Polonez ساخت مشترک بلاروس و چین وجود دارد که بردی حدود ۲۰۰ کیلومتر دارد. با این حال، تولید موشک به‌طور کامل در داخل کشور انجام نمی‌شود.

در بخش پدافند هوایی، ارتش بلاروس ترکیبی از تجهیزات قدیمی‌و معدود سامانه‌های مدرن دارد. سامانه Tor-M2 تنها سیستم نسبتاً پیشرفته نزدیک‌برد است که قابلیت پوشش تا ۱۵ کیلومتر را دارد. بیشتر سیستم‌های دیگر، نظیر Strela-10 و Osa، ساخت دوران شوروی هستند و از کارایی کافی برخوردار نیستند. در بخش پدافند بلندبرد، S-300 همچنان به‌کار گرفته می‌شود، ولی تنها نقطه قوت واقعی بلاروس، در اختیار داشتن سامانه S-400 Triumf است که می‌تواند اهداف را تا فاصله ۴۰۰ کیلومتر رهگیری و نابود کند.

نیروی هوایی بلاروس نیز با چالش‌هایی مشابه روبه‌رو است. جنگنده‌های MiG-29 و Su-25 همچنان در خدمت هستند، اما امکانات نگهداری و نوسازی آن‌ها محدود است. بلاروس همچنین چهار فروند Su-30SM از روسیه تحویل گرفته، که در پایگاه بارانوویچی مستقر هستند. نبود پناهگاه‌های مقاوم برای هواپیماها، آن‌ها را در برابر حملات هوایی بسیار آسیب‌پذیر می‌کند.

با وجود این محدودیت‌ها، یکی از کارآمدترین بخش‌های قدرت نظامی‌بلاروس، نیروهای ویژه آن است. این نیروها در تیپ‌های نخبه سازماندهی شده‌اند و برخلاف دیگر بخش‌های ارتش، کاملاً عملیاتی و آموزش‌دیده هستند. آن‌ها در عملیات داخلی و ضدشورش (مانند اعتراضات ۲۰۲۰) نقش کلیدی ایفا کرده‌اند و به خودروهای تاکتیکی، بالگرد Mi-8 و تسلیحات سبک مجهز هستند.

اما مهم‌ترین نکته اینجاست: آیا ارتشی که عمده تجهیزات آن ساخت دهه ۱۹۸۰ است، می‌تواند در برابر تهدیدات مدرن مقاومت کند؟ آیا وابستگی گسترده به روسیه به نفع امنیت ملی بلاروس تمام می‌شود یا موجب کاهش استقلال نظامی‌آن می‌گردد؟

برای تحلیل کامل قدرت نظامی‌بلاروس، آشنایی با جزئیات تجهیزات، مقایسه با ارتش‌های منطقه، و بررسی نقش آن در ساختار امنیتی اوراسیا، ادامه مقاله را در منبع اصلی بخوانید.

منبع: مجله ازهیچ